Πότε μια σχέση είναι για το επόμενο επίπεδο??

Μια ιστορία παράξενη.. που αφορά στις σχέσεις.. πότε μπορεί μια σχέση να περάσει άραγε στο επόμενο επίπεδο? Πότε έχει οριμάσει αρκετά για να κάνεις το επόμενο βήμα? Έχω μια φίλη, χρόνια έχει σχέση, περνάνε καλά, είναι ευτυχισμένοι, είναι ερωτευμένοι (έτσι τουλάχιστον δηλώνουν), αλλά ο κάθε ένας σπίτι του... Οκ μερικές φορές την εβδομάδα μαζί, αλλά ο κάθε ένας το δικό του σπίτι, το δικό του χώρο..

Πότε ακριβώς χτυπάει το καμπανάκι πως πρέπει να προωρήσουμε ή πρέπει να χωρίσουμε? Δεν είναι τα πάντα ο γάμος, αλλά δεν πρέπει να ζήσεις λίγο με τον άλλο για να δεις αν σου κάνει και σε άλλους τομείς? Γιατί να είσαι ο επισκέπτης στο σπίτι του, ο επισκέπτης στη ζωή του? Γιατί να μη μπορείς να ανοίξεις με τα κλειδιά σου όχι μόνο την καρδιά του αλλά και το σπιτάκι σας? Η μοναξιά είναι υπέροχη μόνο όταν είναι προσωρινή.. μετά μάλλον γίνεται κάπως ανησυχητική.. μετά αγχώνει.. αναστατώνει..

Πόσα πράγματα μπορούν να ζήσουν δυο άνθρωποι μαζί, πόσα λίγα ο κάθε ένας μόνος του...

Ποιός όμως σου ανοίγει τα μάτια?? Ποιός σε ξυπνάει?? Ποιός σε κάνει να δεις πως αυτό δεν είναι μια μεγάλη απόφαση, αλλά μια απλή απόφαση.. δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, ούτε υπογράφεις συμβόλαιο φυλακισμένου.. πάλι μπορεί ο κάθε ένας να έχει το χώρο του, αλλά μπορεί να έχει και τον κοινό χώρο και χρόνο να μοιραστεί μαζί σου στιγμές πιο προσωπικές, πιο ανθρώπινες, πιο καθημερινές..

Και γιατί αυτή την απόφαση να την πάρει μόνος του ο ένας (συνήθως ο άντρας) ?? Γιατί να μην είναι μια κοινή απόφαση, αφού και οι δύο αισθάνονται το ίδιο? Γιατί να φοβάται και ο ένας και ο άλλος να το προτείνουν, να φοβούνται να το ζήσουν?

Δεν νομίζω πως είναι το τέλος του κόσμου... είναι η αρχή κάτι καινούριου, ωραίου, μοναδικού.. είναι ευκαιρία να το ζήσεις.. κρίμα να μη το κυνηγήσεις.. βέβαια ίσως να μην την παλέψεις... τότε ξέρεις πως δεν κάνει αυτό για εσένα και προχωράς, όμως άλλο χρόνο σε αυτή τη σχέση δε σπαταλάς.. (χαχα βγήκε και σαν τραγουδάκι)

Καλή σας μέρα..

Φίλοι, Ζευγάρι, Ξένοι..και τώρα τί?

"Μα καλά, είναι δυνατόν να κάνεις παρέα μαζί του, μετά από αυτά που σου έκανε? Και δηλαδή τώρα τί, τον βλέπεις και σε βλέπει φιλικά? Τον έχεις συγχωρήσει που τα διέλυσε όλα?"
Σου έχει τύχει ποτέ να ακούς αυτές τις φράσεις να επαναλαμβάνονται από τους φίλους σου, κάθε φορά που τους λες πως θα πας για καφέ με τον φίλο/πρώην/γνωστό/ξανα-φίλο σου? Η κατίνα Τούλα (εγώ καλέ!) έχει μία σχετική ιστορία να σας διηγηθεί..

Πολλά χρόνια πριν, όταν ήμουν ακόμη παιδί μικρό (κι αθώο), είχα έναν κολλητό φίλο τον Ηρακλή! Μεγαλώσαμε μαζί, από σχολιαρόπαιδα γίναμε φοιτητές, κάναμε απίστευτες πλάκες, στηρίζαμε ο ένας τον άλλο στα προβλήματα, στις ερωτικές απογοητεύσεις, στα ερωτήματα τύπου "Μα καλά, δεν καταλαβαίνω πώς σκέφτεστε εσείς οι γυναίκες/άντρες - Είστε εντελώς ηλίθιες/βλάκες". Και μέσα από τα χρόνια, η φιλία αυτή γινόταν όλο και πιο στενή. Είχε τα σκαμπανεβάσματά της, τις καλές και τις κακές στιγμές της, όταν ξαφνικά άρχισε να εμφανίζεται και ο καταλυτικός παράγοντας "έρωτας". Ναι, η κατίνα Τούλα είναι από εκείνους που η ζωή τους έχει αποδείξει (τςςςς) ότι ΟΧΙ, απλή και αγνή φιλία, χωρίς κανένα ίχνος ερωτισμού, απλά δεν μπορεί να υπάρξει ανάμεσα σε έναν άντρα και μία γυναίκα - μοναδική ίσως εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση κατά την οποία τουλάχιστον ο ένας (αν όχι και οι δύο) είναι ήδη δεσμευμένος - αλλά αυτό είναι ένα θέμα που θα (ξανα) αναλύσουμε σε άλλο ποστάκι.

Να μην μακρυγορώ, η Τούλα βρέθηκε ξαφνικά ερωτευμένη με τον εξίσου ερωτευμένο Ηρακλή, να βιώνει μία σχέση που τότε έμοιαζε "like a dream come true". Έλα όμως που τα όνειρα δεν κρατούν πολύ, και με το πρώτο φως της μέρας σβήνουν..Κάπως έτσι, ένα συννεφιασμένο πρωινό του Νοέμβρη (για να βάλουμε και το απαραίτητο εφέ μας!), το όνειρο έσβησε σαν κεράκι στη βροχή. Με τρόπο άσχημο, με πολύ πόνο και πικρία, η Τούλα κι ο Ηρακλής μετά από 6 χρόνια φιλίας κι άλλον 1 χρόνο σχέσης, ήταν πλέον παρελθόν. Κι όταν λέμε παρελθόν, εννοούμε ότι έκοψαν κάθε επαφή έτσι? Όχι αστεία! Χωρίς περιθώρια για εξηγήσεις, για πισωγυρίσματα ή "συγγνώμες".
Όσο κι αν ο Ηρακλής προσπαθούσε να προσεγγίσει την Τούλα μετανιωμένος, εκείνη έφευγε μακριά, και πίστευε πως ποτέ ξανά δε θα επέστρεφαν οι καλές στιγμές που έζησαν..

Οι μήνες περνούσαν μετά από εκείνο το συννεφιασμένο πρωινό, και η Τούλα με τον Ηρακλή βρέθηκαν να περπατούν σε δρόμους παράλληλους, που ποτέ ξανά δε συναντήθηκαν. Η Τούλα έκανε τον πόνο της δύναμη, κι άνοιξε τα φτερά της να πετάξει. Ξέρετε τί λένε .. "ο καλύτερος τρόπος για να πας μπροστά είναι να πιάσεις πάτο, για να πάρεις φόρα". Ο Ηρακλής πήρε το δρόμο ("που του πρέπει τον αγύριστο" όπως λέει και ο Νότης ;)), και οι δυο τους έχασαν κάθε επαφή.
Και ο χρόνος, φυσικά, έκανε την αιώνια δουλειά του...

Τρία περίπου χρόνια αργότερα, η ζωή τους απέδειξε πως τίποτα δεν μπορεί να μπει σε καλούπι. Όταν ο πόνος είχε πια περάσει, όταν η καρδιά είχε προχωρήσει κι είχε ερωτευτεί κι αγαπήσει ξανά, τότε εφευρέθηκε το...Skype :D Και ήρθε να δώσει τις απαντήσεις που εκκρεμούσαν κι άφησε τις σκέψεις να ξεχυθούν. Κι όχι, αυτή τη φορά δεν έφερε πίσω τίποτα ερωτικό. Σαν κύκλος που είχε πλέον κλείσει, η περίοδος της "Ηρατούλας" είχε γίνει ένα μάθημα και για τους δύο, ένα μάθημα ζωής που τους έμαθε να σκέφτονται διαφορετικά, ένα μάθημα που μέσα από όσα πέρασαν, τους έκανε αυτό που είναι σήμερα..

"Μα καλά, είναι δυνατόν να κάνεις παρέα μαζί του, μετά από αυτά που σου έκανε? Και δηλαδή τώρα τί, τον βλέπεις και σε βλέπει φιλικά? Τον έχεις συγχωρήσει που τα διέλυσε όλα?"

Οι ανθρώπινες σχέσεις είναι σαν το νερό - Κυλάνε σε ποτάμια ήρεμα κι άλλοτε άγρια, για να ξεβραστούν άλλοτε σε μια ήσυχη λίμνη κι άλλοτε στον άγριο ωκεανό..κι από κει, εξατμίζονται, γίνονται σύννεφα, ταξιδεύουν, και με την πρώτη βροχή αρχίζουν και πάλι το ταξίδι απ'την αρχή.. δεν μπορείς να τις προβλέψεις, δεν μπορείς να τις παγιδεύσεις..Μόνο να τις γευτείς, και να νιώσεις τη δροσιά τους!

For the record, ο Ηρακλής είναι ελεύθερος αυτή την περίοδο και εγώ, ως καλή κατίνα Τούλα που είμαι, προσπαθώ να προφυλάξω (όπως και τότε, στα παιδικά μας χρόνια) όλες τις καλές κοπέλες του κόσμου από τα νύχια του :-D
Πώς τα φέρνει όμως αυτή η άτιμη η ζωή..!

Σ'αφήνω τώρα στον επόμενο!

Οι κατίνες επέστρεψαν, δυναμικά!! Καλή χρονιά στο αγαπητό μας κοινό, ευχόμαστε να είστε πάντα καλά! Σας ευχαριστούμε πολύ για τις ιδέες σας, τις προτάσεις και την υποστήριξή σας - Μα πάνω απ'όλα, ευχαριστούμε που μας δίνετε "food for thought", ή καλύτερα να πω "food for..blog!"

Έτσι λοιπόν επιστρέψαμε μετά από τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές με..άγριες διαθέσεις! Μα, για πείτε μου, πολλή ησυχία δεν έχει? Για πατήστε ένα "πλέη" στο ακόλουθο, βάλτε δυνατά τον ήχο και ακολουθήστε μας στην πρώτη μεγάλη κατινιά της χρονιάς..

Ο λόγος πέρι του άντρα του "Μακριά Από Μάς" (στο εξής ΜΑΜ). Όλες σας θα τον έχετε συναντήσει κάπου - σε παρέες, στη δουλειά, στο internet , στο facebook, στο λεωφορείο και ποιός ξέρει πού αλλού. Είναι ο άντρας που, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, σε κάνει να αλλάζεις κατεύθυνση όποτε πλησιάζει και να αποφεύγεις κάθε συνάντηση μαζί του, ο άντρας που ανοίγει το στόμα του για να πει κοτσάνες και να ειρωνευτεί τους πάντες (και γελάει ύστερα και μόνος του, νομίζοντας ότι είπε κάτι αστείο!), που πετάγεται χωρίς λόγο την ώρα που συζητάς με κάποιον, για να πει την αμπελοφιλοσοφία του, και δεν έχει (σχεδόν) κανένα ίχνος τάκτ, ευγένειας, ή διακριτικότητας!

Για κακιά μας τύχη, ο "ΜΑΜ" τύπος άντρα δεν εμφανίζει από την πρώτη στιγμή όοολα εκείνα τα περίεργα συμπτώματα (που αν τα εντόπιζες εξ'αρχής, θα γλύτωνες κι εσύ και οι φίλοι σου από δαύτον μια ώρα αρχίτερα)! Συνήθως στην αρχή το παίζει κουλ, έξυπνος και πολύ "μέσα στα πράγματα". Είτε δεν οδηγεί καθόλου αυτοκίνητο (είναι τύπος fit βλέπετε), είτε οδηγεί ακριβό τουτού (που αγόρασε με τη βοήθεια του μπαμπά), το οποίο αναφέρει φυσικά με κάθε ευκαιρία και εκθειάζει για τα κατορθώματά του, ενώ είναι πολλές οι ιστορίες που μπορεί να σου πει "..για μια φορά που έτρεχα με 250 στην εθνική, και δεν μπορούσε να με προλάβει ούτε ο μπάτσος που με κυνηγούσε - καλά, τον έκανα σκόνη ρε φίλε"!

Όταν βέβαια (ατυχώς) μπεις στο αυτοκίνητό του θα διαπιστώσεις (μετά τρόμου) ότι τα παραμύθια περί "250 km/h" δεν ήταν και τόσο παραμύθια..Ο τύπος πήρε δίπλωμα οδήγησης με σφραγίδα από το Χάρο, και έχει βάλει στόχο να σκοτώσει όσο περισσότερους μπορεί! Clue : Αν, ΑΝ λέμε, τύχει ποτέ και βρεθείς στο αυτοκίνητό του, προς Θεού μη σχολιάσεις τρομαγμένη τον τρόπο που οδηγεί! Καλύτερα κάνε κανένα Τάμα να φτάσεις σώος, και απλά φρόντισε στο εξής να παίρνεις..λεωφορείο για τις μετακινήσεις σου!

Σε άλλες πάλι περιπτώσεις, ο "ΜΑΜ" άντρας είναι βουτηγμένος μέσα στο κόμπλεξ! Έχει κόμπλεξ για τα πάντα, για το σώμα του, για τη δουλειά του, για τις παρέες του, τα μαλλιά του, τα ρούχα του, τα νύχια του, ΤΑ ΠΑΝΤΑ! Δεν έχει αυτοπεποίθηση για τίποτα, και η μιζέρια που αποπνέει από αυτή του τη συμπεριφορά σπάει κόκκαλα!

Άλλα φθοροποιά στοιχεία του? Φυτρώνει εκεί που δεν το σπέρνουν! Με το παραμικρό, πετάγεται και λέει τη γνώμη του (λες και τον ρώτησε κάποιος!)..Σχολιάζει τα πάντα, δεν αφήνει τίποτα να περάσει χωρίς να πει την πατατιά του! Και το χειρότερο? Κρυφακούει κιόλας! Στήνει αυτί και παρακολουθεί τί λές εσύ με τους φίλους σου, και την κατάλληλη στιγμή, πετάγεται σαν το μανιτάρι!..

Αν τώρα εσύ κάνεις το λάθος (ή απλά είσαι πολύ καλοπροαίρετος), και δεν δεις όλες τις παραξενιές του από την αρχή, τότε σε περιμένουν απολαυστικά "get together" όταν ο εν λόγω θα αρχίσει να γνωρίζει τις φίλες, τους φίλους και την παρέα σου! Εκεί, θα βγάλει τελικά όοολη την ΜΑΜουχαλιά του!!
Βέβαια, θα σου δώσει και άαααπειρα θέματα για Κατινοποστάκια, οπότε περιμένουμε νέα σου σε αυτή την περίπτωση! ;)

Στον ΜΑΜ λοιπόν, αφιερωμένο το τραγουδάκι "Σ΄αφήνω στον επόμενο..τον άτυχο το γκόμενο..που θά'ρθει στη ζωή σου!".. ;)
Διασκευασμένο και αφιερωμένο :)

Φιλιά!!

@@----------------------@@
Λόγια της κατίνας Τούλας